Ο Νίκος ζούσε στο Βέλγιο τα τελευταία τέσσερα χρόνια, σπούδαζε στο εξωτερικό και εργαζόταν με μερική απασχόληση σε ένα τοπικό καφέ. Καθώς πλησίαζε η περίοδος των γιορτών, δεν μπορούσε να μην αισθάνεται νοσταλγία για την πατρίδα του, τη Θεσσαλονίκη. Πάντα του άρεσε να περνάει τα Χριστούγεννα με την οικογένειά του, να τρώει παραδοσιακά φαγητά και να ανταλλάσσει δώρα δίπλα στο τζάκι. Έτσι, όταν έλαβε μια πρόσκληση από τους γονείς του να γυρίσει σπίτι για τις διακοπές, ήξερε ότι δεν μπορούσε να το παραλείψει.
Το πρωί της πτήσης του, ο Νίκος ξύπνησε με το ξημέρωμα, νιώθοντας ένα μείγμα ενθουσιασμού και νευρικότητας. Ετοίμασε γρήγορα τις βαλίτσες του, αποχαιρέτησε τους συγκατοίκους του και έβαλε ταξί για να τον πάει στο αεροδρόμιο. Το ταξίδι από το Βέλγιο στη Θεσσαλονίκη ήταν μακρύ, με αναμονή στη Φρανκφούρτη. Ο Νίκος όμως δεν είχε πρόβλημα. Ήταν απλά χαρούμενος που επέστρεφε σπίτι.
Καθώς περίμενε να αναχωρήσει το αεροπλάνο του, ο Νίκος άρπαξε έναν καφέ και ένα κρουασάν σε ένα κοντινό καφέ. Κάθισε δίπλα στο παράθυρο, βλέποντας τα αεροπλάνα να απογειώνονται και να προσγειώνονται και νιώθοντας τη βουή του αεροδρομίου γύρω του. Ανυπομονούσε να δει ξανά την οικογένεια και τους φίλους του, για να προλάβει όλα τα πράγματα που του έλειπαν όσο απουσίαζε.
Επιτέλους ήρθε η ώρα να επιβιβαστεί η πτήση του Νίκου. Επιβιβάστηκε στο αεροπλάνο, βρήκε τη θέση του και έσφιξε τη ζώνη του. Καθώς το αεροπλάνο ανέβαινε στα ύψη μέσα από τα σύννεφα, ο Νίκος κοίταξε έξω από το παράθυρο τα σύννεφα που περνούσαν και σκέφτηκε όλα τα πράγματα που τον περίμεναν όταν θα έφτανε στο σπίτι.
Όταν το αεροπλάνο προσγειώθηκε στη Θεσσαλονίκη, τον Νίκο υποδέχτηκαν οι γονείς του, που είχαν έρθει να τον παραλάβουν στο αεροδρόμιο. Τον αγκάλιασαν και τον φίλησαν γεμίζοντάς τον ζεστασιά και αγάπη. Ο Νίκος δεν μπορούσε παρά να αισθάνεται κυριευμένος από συγκίνηση καθώς πήγαιναν σπίτι, κουβεντιάζοντας και γελώντας μαζί.
Καθώς μπήκαν στον δρόμο του σπιτιού τους, ο Νίκος είδε ότι ήταν στολισμένο με λαμπάκια Χριστουγέννων και ένα στεφάνι στην πόρτα. Ένιωσε ένα κύμα ευτυχίας καθώς μπήκε μέσα και τον υποδέχτηκε η μυρωδιά της μαγειρικής της μητέρας του. Όλη μέρα ετοίμαζε ένα γλέντι, γεμίζοντας το σπίτι με άρωμα ψητού αρνιού και αρτοποιίας.
Μετά το δείπνο, η οικογένεια μαζεύτηκε γύρω από το τζάκι, ανταλλάσσοντας δώρα και λέγοντας ιστορίες. Ο Νίκος παρέλαβε ένα πουλόβερ από τους γονείς του και ένα βιβλίο από την αδερφή του. Τους έκανε δώρο ένα χειροποίητο κασκόλ και ένα κουτί με βελγικές σοκολάτες. Καθώς περνούσε η νύχτα, έπαιξαν επιτραπέζια παιχνίδια και τραγούδησαν τα κάλαντα, νιώθοντας ευγνωμοσύνη για τον χρόνο που πέρασαν μαζί.
Καθώς περνούσε η νύχτα, ο Νίκος δεν μπορούσε να πιστέψει πόσο γρήγορα είχε περάσει η ώρα. Έμοιαζε σαν μόλις χθες που είχε φύγει για το Βέλγιο και τώρα ήταν πίσω στο σπίτι, περιτριγυρισμένος από τους ανθρώπους που αγαπούσε. Ένιωθε ευγνώμων και ευλογημένος και ήξερε ότι αυτά θα ήταν Χριστούγεννα που θα θυμόταν πάντα.
Καθώς η φωτιά στο τζάκι άρχισε να σβήνει και η οικογένεια άρχισε να παρασύρεται στο κρεβάτι, ο Νίκος πήγε στην παλιά του κρεβατοκάμαρα και σύρθηκε στο κρεβάτι. Αποκοιμήθηκε με ένα χαμόγελο στα χείλη, νιώθοντας ικανοποιημένος και ήσυχος. Ήταν μια μεγάλη, κουραστική μέρα, αλλά άξιζε τον κόπο να επιστρέψει στο σπίτι με την οικογένειά του για τις διακοπές.
